Αναζωπυρώνονται οι επιθετικές εξαγορές

Αναζωπυρώνονται οι επιθετικές εξαγορές


Ποιος είπε πως το dealmaking έχει πεθάνει; Ενώ συνολικά, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές έχουν μειωθεί δραματικά, υπάρχει ένας τομέας deals που είναι εξαιρετικά δραστήριος: οι επιθετικές εξαγορές, ή αυθόρμητες δημόσιες προσφορές για εξαγορές, για εκείνους που θα ήθελαν μια πιο φιλική έκφραση για τη συναλλαγή. Η Kraft Foods έκανε τη Δευτέρα μια προσφορά ύψους 16,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την βρετανική εταιρεία παραγωγής γλυκών Cadbury. Ο κολοσσός τροφίμων δεν είναι η μόνη εταιρεία που προχωρά σε τέτοιου είδους προσφορά. Το Μάιο η PepsiCo προσπάθησε να αποκτήσει την PepsiAmericas Inc και πρόσφατα η Roche, η Samsung, και η InBev προσπάθησαν επίσης να προχωρήσουν σε εξαγορές. Στην πραγματικότητα, τους τελευταίους 12 μήνες οι επιθετικές εξαγορές αποτελούν πάνω από το 10% της δραστηριότητας του τομέα συγχωνεύσεων και εξαγορών. Αυτό σημαίνει ότι οι γύπες γλεντάνε.

Με τον τομέα τον deals να είναι γενικά στάσιμoς, γιατί ανεβαίνουν οι επιθετικές προσφορές; Τα μετρητά είναι το κλειδί. Οι αγοραστές έχουν περισσότερα μετρητά από ακριβώς ένα χρόνο νωρίτερα. Τα συνολικά μετρητά που έχουν σήμερα διαθέσιμα οι 500 επιχειρήσεις που περιλαμβάνονται στο δείκτη Standard and Poor΄s έχουν αυξηθεί κατά το παρελθόν έτος. Η οικονομική κρίση ουσιαστικά ανάγκασε τις εταιρείες να περιορίσουν δραστικά το λειτουργικό κόστος, να μειώσουν τις δαπάνες και να μαζέψουν μετρητά για τον καιρό που έρχονταν, με τις πιστωτικές αγορές να είναι "κατεψυγμένες". Σε μια προσπάθεια να γλιτώσουν κάποια μετρητά, πολλές επιχειρήσεις δεν προχώρησαν σε προγράμματα επαναγοράς ιδίων μετοχών από τους μετόχους. Τώρα, οι εταιρείες έχουν το χρήμα να αγοράσουν, και οι πιστωτικές αγορές επίσης είναι πιο ανοιχτές. Οι πεινασμένοι αγοραστές με μετρητά στο χέρι μπορούν να κάνουν κατ ΄ουσίαν ένα σαφάρι αγορών.

Υπάρχει κάτι από Σταχτοπούτα σε όλη αυτή την ιστορία-μια αίσθηση ότι τα μεσάνυχτα ο χορός θα μπορούσε να τελειώσει. Οι αγοραστές έχουν αρχίσει να παρατηρούν σημάδια πως τα deals αρχίζουν να κινούνται και πάλι. Οι πιστώσεις σιγά-σιγά γίνονται διαθέσιμες και μπορούν να δανειστούν σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά. Οι εταιρείες που είναι τώρα λογικοί στόχοι, με σχετικά χαμηλές αποτιμήσεις, μπορεί να δουν την αξία τους να αυξάνεται, και γρήγορα. Οι αγοραστές θέλουν να ορμήσουν πριν την αύξηση των τιμών, και να αγοράσουν σε καλές τιμές.

Αυτό που επίσης ελκύει τους γύπες είναι η αδυναμία των επιχειρήσεων- δυνητικών στόχων. Οι τιμές των μετοχών είναι χαμηλά και ακόμη χειρότερα, για εκείνους που εξαγοράζονται, υπάρχουν περιορισμένοι τρόποι άμυνας. Μόλις πριν από 10 χρόνια, τα Δ.Σ. είχαν μια σειρά από τακτικές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να σταματήσουν την εχθρική προσφορά εξαγοράς εν τη γενέσει της. Τώρα, σε μεγάλο βαθμό, τέτοιες άμυνες δεν υπάρχουν. Τώρα λιγότερο από το ένα τέταρτο των εταιρειών του S&P 500 έχουν σχέδια για δικαιώματα των μετόχων. Λίγες είναι οι εταιρείες επίσης που διατηρούν ελαστικά διοικητικά συμβούλια. Σύμφωνα με το παλαιό μοντέλο, στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δίνονταν σκοπίμως διαφορετικό χρονικό όριο θητείας για να αποφευχθεί η πιθανότητα η εξαγοράζουσα εταιρεία να έχει μόνο συμμάχους στο ΔΣ .

Η απουσία κάθε δημόσιας κατακραυγής προσθέτει στην τρέλα των εξαγορών. Οι ημέρες της δημόσιας κατακραυγής όταν προέκυπτε μια εχθρική προσφορά τελείωσαν. Είναι αξιοσέβαστο τώρα, στην αναζήτηση υψηλότερων αποδόσεων, να κάνει κάποιος μια στρατηγική αγορά, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα είναι εχθρική. Μόλις γίνουν γνωστές φήμες για μια εχθρική εξαγορά, υπάρχει μεγάλη πίεση στα μέλη των ΔΣ των εταιρειών-στόχων τουλάχιστον να παίξουν με την προσφορά και να μεγιστοποιήσουν την απόδοση για τους μετόχους. Έχει ειπωθεί πριν, αλλά αξίζει αν το επαναλάβουμε: πρόκειται για μια αγορά αγοραστών.

capital.gr