Έχασε τη μάχη για τη ζωή ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τ.Παπαδόπουλος

Έχασε τη μάχη για τη ζωή ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τ.Παπαδόπουλος


Λευκωσία: Έχασε τελικά την μάχη για τη ζωή το μεσημέρι ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στην Μονάδα Εντατική Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα. Οι τελευταίες ημέρες υπήρξαν εξαιρετικά δύσκολες για τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Στο πλευρό του ήταν συνεχώς η σύζυγός του και τα παιδιά του. Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε το ΡΙΚ, η υγεία του τέως Προέδρου είχε παρουσιάσει ραγδαία επιδείνωση από το πρωί.

Ποιός ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 7 Ιανουαρίου 1934. Ήταν παντρεμένος με τη Φωτεινή-Λωράνς Λεβέντη. Έχει δύο κόρες και δύο γιους.
Σπούδασε νομικά στην Αγγλία (Gray's Inn, Barrister-at-Law).
Πήρε ενεργά μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ από διάφορα πόστα, ως τομεάρχης Λευκωσίας και αργότερα ως γενικός υπεύθυνος για όλη την Κύπρο της ΠΕΚΑ, πολιτικής οργάνωσης της ΕΟΚΑ.

Αναλυτικά...
1955-59: Εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λευκωσία. Έλαβε ενεργό μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ από διάφορες θέσεις, αρχικά ως τομεάρχης Λευκωσίας και αργότερα ως γενικός υπεύθυνος για όλη την Κύπρο της πολιτικής οργάνωσης της ΕΟΚΑ, ΠΕΚΑ.

1959: Λαμβάνει μέρος στη Διάσκεψη του Λονδίνου και καταψήφισε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.

1959-60: Διατελεί μέλος της Συνταγματικής Επιτροπής, που συνέταξε το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Απρίλιος 1959: Διορίζεται υπουργός Εσωτερικών της μεταβατικής κυβέρνησης.

Αύγουστος 1960: Διορίζεται υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Ιανουάριος 1964: Διορίζεται και υπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων. Επιπλέον, διατελεί υπουργός Υγείας.

1970: Εκλέγεται βουλευτής Λευκωσίας του Ενιαίου Κόμματος.

1976: Επανεκλέγεται βουλευτής, ως ανεξάρτητος.

Απρίλιος - Οκτώβριος 1976: Ορίζεται πρόεδρος της Βουλής.

1976-78: Είναι σύμβουλος του πρώτου διαπραγματευτή της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες, Γλ. Κληρίδη. Τον Απρίλιο του 1976 διορίζεται ο ίδιος συνομιλητής, θέση στην οποία παραμένει έως τον Ιούλιο του 1978. Αντιπροσωπεύει την Κύπρο σε πολλά διεθνή συνέδρια και την ελληνοκυπριακή κοινότητα σε πολλές προσφυγές της Κύπρου στον ΟΗΕ και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

1980: Ιδρύει το κόμμα Ένωση Κέντρου.

1981: Αποτυγχάνει να εκλεγεί βουλευτής.

1989: Η Ένωση Κέντρου συγχωνεύεται με το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ).

1991: Διατελεί βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ. Είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου.

Στις 7 Οκτωβρίου του 2000 εκλέγεται, χωρίς αντίπαλο, πρόεδρος του ΔΗΚΟ, διαδεχόμενος τον ιδρυτή και πρόεδρο του κόμματος, τότε πρόεδρο της Βουλής, Σπύρο Κυπριανού.

Στις 27 Μαΐου του 2001το ΔΗΚΟ συγκεντρώνει ποσοστό 14,84% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές και έρχεται τρίτο, με πρώτο το ΑΚΕΛ και δεύτερο τον ΔΗΣΥ. Ο ίδιος επανεκλέγεται βουλευτής Λευκωσίας.

Στις 16 Φεβρουαρίου του 2003 κερδίζει τις προεδρικές εκλογές από τον πρώτο γύρο, με ποσοστό 51,51% των ψήφων, έναντι 38,80% του τότε προέδρου Γλαύκου Κληρίδη. Την υποψηφιότητά του στηρίζουν το ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ, το ΚΙΣΟΣ, το Κίνημα Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών, η Έπαλξη Ανασυγκρότησης του Κέντρου και η Κίνηση Ανανεωτικής Πρωτοβουλίας.

Αναλαμβάνει επισήμως καθήκοντα προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις 28 Φεβρουαρίου.

Στις 16 Απριλίου του 2003 υπογράφει στη Στοά του Αττάλου, επί ελληνικής προεδρίας, τη συνθήκη προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

Την 1η Μαΐου του 2004, η Κύπρος γίνεται μέλος της ΕΕ.

Στις 26 Φεβρουαρίου του 2005 ανακηρύσσεται πρόεδρος του ΔΗΚΟ, χωρίς αντίπαλο, για την επόμενη τετραετία.

Στις 21 Μαΐου του 2006 το ΔΗΚΟ συγκεντρώνει το 17,92% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές, σημειώνοντας αύξηση 3,08% σε σχέση με το 2001, παραμένει όμως τρίτο κόμμα, με πρώτο το ΑΚΕΛ και δεύτερο τον ΔΗΣΥ, που και τα δύο καταγράφουν απώλειες.

Στις 29 Αυγούστου του 2006 υποβάλλει την παραίτησή του από την ηγεσία του ΔΗΚΟ.

Στις 7 Οκτωβρίου του 2006 αποχωρεί και τυπικά από την ηγεσία του ΔΗΚΟ.

Στις 17 Φεβρουαρίου του 2008 έρχεται τρίτος, με ποσοστό 31,79% των ψήφων, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και αποκλείεται από το δεύτερο γύρο, στον οποίο αναμετρώνται ο Ι. Κασουλίδης (33,51%) και ο Δ. Χριστόφιας (33,29%). Την υποψηφιότητά του στηρίζουν το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, το Κίνημα Οικολόγων-Περιβαλλοντιστών και το Ευρωπαϊκό Κόμμα.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 2008 πρόεδρος εκλέγεται στο δεύτερο γύρο ο Δ. Χριστόφιας με την υποστήριξη, μεταξύ άλλων, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του Κινήματος Οικολόγων-Περιβαλλοντιστώνμ που στον πρώτο γύρο είχαν υποστηρίξει τη δική του υποψηφιότητα. Ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει καθήκοντα στις 28 Φεβρουαρίου.

ΒΡΑΒΕΙΑ - ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Στις 25 Νοεμβρίου του 2003 ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος του απονέμει το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.
Στις 26 Νοεμβρίου του 2003 η δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη του απονέμει το Μετάλλιο Αξίας της πόλης των Αθηνών.
Στις 11 Μαΐου του 2007 κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο, ο πρόεδρος της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ του απονέμει το Μεγαλόσταυρο Τιμής της Αυστρίας.
Στις 4 Ιουνίου 2007 κατά την επίσκεψή της στην Κύπρο, η πρόεδρος της Λετονίας Βάιρα Βίκε Φραϊμπέργκα του απονέμει το παράσημο του Ταξιάρχη του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος των Τριών Αστέρων.

PHILELEFTHEROS