Μετά το Στρος Καν, ποιος; Η "ακτινογραφία" των δελφίνων του ΔΝΤ

Μετά το Στρος Καν, ποιος; Η "ακτινογραφία" των δελφίνων του ΔΝΤ

«Χοντρό παιχνίδι» παίζεται σε δύο μέτωπα, αυτό της Ευρώπης και των αναπτυσσόμενων χωρών, ενώ ξεκινάει από σήμερα η υποβολή των αιτήσεων για τον νέο επικεφαλής του ΔΝΤ.

Με την κρίση χρέους στην ευρωζώνη να αποτελεί το πρώτο «βουνό» που θα κληθεί να ανέβει ο νέος ηγέτης, ευρωπαίοι και αμερικανοί εκπρόσωποι που εκπροσωπούν ποσοστό άνω του 50% των ψήφων - και ως εκ τούτου έχουν το πάνω χέρι στη διαδικασία εκλογής εφόσον συμπλεύσουν - κατεργάζονται πλάνα για το σοφότερο πλάνο της «επόμενης μέρας» του ΔΝΤ. Πολλώ δε μάλλον, από τη στιγμή που επί των ημερών του Ντομινίκ Στρος Καν, ο ρόλος του ΔΝΤ μεταλλάχθηκε από αυτόν του αυστηρού «μπαμπούλα» στην περίπτωση οικονομικής εκτροπής ενός κράτους, σε έναν «θεσμό» στην διαχείριση κρίσεων χρέους, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας. Στη σημερινή συγκυρία λοιπόν, όπου τα χρέη «πνίγουν» την Ευρώπη και ο χρόνος πιέζει για την εκλογή του νέου ηγέτη, είναι ιδιαίτερα πιθανό ΗΠΑ και Ευρώπη να συμπλεύσουν σε έναν και μοναδικό υποψήφιο στην επερχόμενη σύνοδο των G8 στις 26 και 27 Μαΐου στη Ντοβίλ της Γαλλίας.

Από την άλλη, οι ευρύτερες ανακατατάξεις στο οικονομικό πλαίσιο πιέζουν τη Δύση να εξετάσει το ζήτημα υπό μία σφαιρικότερη και πιο μακροπρόθεσμη σκοπιά. Οι αναδυόμενες οικονομίες, (Βραζιλία, Μεξικό, Κίνα, Τουρκία) πιέζουν για ευνοϊκότερη εκπροσώπηση σε ένα θεσμό που τα τελευταία 66 χρόνια αποτελεί προπύργιο των Ευρωπαίων, σε μία άτυπη «μοιρασιά» με τους Αμερικανούς: οι μεν να έχουν τα ηνία του ΔΝΤ και οι δε να βρίσκονται στα ηνία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με το σκεπτικό λοιπόν «έχε τους φίλους σου κοντά και τους αντιπάλους σου ακόμα πιο κοντά», οι Αμερικανοί,για παράδειγμα, πιθανόν να μπαίνουν σε πειρασμό να ικανοποιήσουν την επιθυμία του Πεκίνου να μπει πιο δυνατά «στο παιχνίδι» ενός θεσμού που αποτελεί, λίγο πολύ, terra incognita για αυτή. (κατέχει μόλις το 3% των ψήφων) Η πίεση που ασκούν οι χώρες αυτές βέβαια, έχει μέχρι στιγμής το εγγενές μειονέκτημα ότι δεν εκφράζεται με «μία φωνή», έναν μοναδικό υποψήφιο στον οποίο η πολύπλευρη στήριξη θα προσδώσει αξιόλογη δυναμική.

Πάμε λοιπόν να «σκιαγραφήσουμε» το προφίλ των πιθανών υποψηφίων, με τα υπέρ και τα κατά τους. Να υπενθυμίσουμε ότι ο μέχρι πρότινος κυριότερος μη Ευρωπαίος υποψήφιος έθεσε εαυτόν εκτός κούρσας διαδοχής, μη βρίσκοντας στήριξη στο εσωτερικό της Τουρκίας αλλά και στη σκιά ενός σεξουαλικού σκανδάλου στο οποίο έχει εμπλακεί.

Κριστίν Λαγκάρντ (Γαλλία)

Η 55χρονη υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας είναι με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η επικρατέστερη υποψήφιος, σπάζοντας την παράδοση που θέλει την ηγεσία του ΔΝΤ «αντρική υπόθεση».

Στα υπέρ της, ο σεβασμός των αγορών στις αποδεδειγμένες διαπραγματευτικές τις ικανότητες, η δημόσια στήριξη που εκδήλωσαν στο πρόσωπο της οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία). Παράλληλα, οι σπουδές της στην Αμερική (Μέριλαντ) και επί 25ετίας απασχόληση της σε ένα από τα μεγαλύτερα νομικά γραφεία του Σικάγου, πιθανόν να αξιολογηθούν ως σημαντικά στοιχεία του «βιογραφικού» της για τους Αμερικάνους.
Στα μειονεκτήματα της, η υπό εξέλιξη έρευνα εμπλοκής της στο σκάνδαλο της υπέρογκη αποζημίωση (285 εκατ. ευρώ) που έλαβε ο γάλλος επιχειρηματίας Μπερνάρ Ταπί από την κρατική τράπεζα Credit Lyonnais, καθώς και η εθνικότητα της. Πιθανόν δηλαδή να θεωρηθεί ότι το τιμόνι το ΔΝΤ πρέπει να απομακρυνθεί από «γαλλικά χέρια», όπου βρίσκεται τα 26 από τα τελευταία 33 χρόνια. Ίσως μάλιστα ο Νικολά Σαρκοζί να μην επιθυμεί να χάσει ένα από τα πιο σημαντικά «χαρτιά» που έχει στα χέρια του, εν μέσω της γαλλικής προεδρίας του G20 και ένα μόλις χρόνο πριν τις προεδρικές εκλογές.

Άξελ Βέμπερ (Γερμανία)

Σε περίπτωση που η υποψηφιότητα Λαγκάρντ «ναυαγήσει» για τους Ευρωπαίους, πιθανόν να αναβαθμιστεί η υποψηφιότητα του 53χρονου Άξελ Βέμπερ. Ο Βέμπερ διετέλεσε για επτά χρόνια πρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας Bundesbank, από όπου αποχώρησε στις αρχές του 2011.



Ο Άξελ Βέμπερ θεωρούνταν ο πιθανότερος διάδοχος του Ζαν Κλοντ Τρισέ στην προεδρία της ΕΚΤ, αποχώρησε όμως από την κούρσα της διαδοχής θεωρώντας ότι δεν τον στήριζαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Πρόσφατα, διορίστηκε καθηγητής Οικονομικών στο Booth School of Business του πανεπιστημίου του Σικάγου. Στα συν του, οι πολιτικές του διασυνδέσεις στο ΔΝΤ, και οι «παραδοσιακές» του θέσεις σε θέματα όπως τα ελλείμματα και ο πληθωρισμός.



Από την άλλη, δεν τυγχάνει μέχρι στιγμής στήριξης ούτε από την καγκελάριο Μέρκελ (δημόσια έστω) ενώ η γερμανίδα καγκελάριος είχε επικρίνει σε ομιλία της την διαφωνία του Βέμπερ στην αγορά κρατικών ομολόγων προβληματικών χωρών- μελών από την ΕΚΤ.

Trevor Manuel (Νότια Αφρική)

Ο 55χρόνος Manuel έχει θητεύσει ως υπουργός Οικονομικών της Νότιας Αφρικής από το 1996 εως το 2009. Γεννήθηκε στο Κέιπ Τάουν στους «σκοτεινούς καιρούς» του απαρτχάιντ, ενώ ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Ενωμένου Δημοκρατικού Μετώπου, έχοντας κατ' επανάληψη φυλακιστεί για την πολιτική του δράση στα τέλη της δεκαετίας του 1980.


Στα υπέρ του, η εκτίμηση της οποίας χαίρει στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους, ενώ αρνητικά προσμετρώνται το ακτιβιστικό του παρελθόν το οποίο πιθανόν να υποβαθμίζει τη διαπραγματευτική του ικανότητα, και το γεγόνος ότι για καιρό το όνομα του «παίζει» και για την Παγκόσμια Τράπεζα, η ρόλος της οποίας στην καταπολέμηση της φτώχειας πιθανόν να του ταίριαζε περισσότερο.

Agustin Carstens (Μεξικό)

Ο 52χρονος Μεξικανός είναι από πέρυσι στο τιμόνι της Τράπεζας του Μεξικού, ενώ έχει επίσης διατελέσει αναπληρωτής γενικός διευθυντής στο ΔΝΤ, αλλά και υπουργός Οικονομικών της χώρας του. Στα συν του, οι γνώσεις και η εμπειρία του καθώς και η εκτίμηση των Αμερικανών προς το πρόσωπο του.

Σημαντικό μειονέκτημα όμως θεωρείται η καταγωγή του από την αμερικάνικη ήπειρο, καθότι η διοίκηση τόσο της Παγκόσμιας Τράπεζας όσο και του ΔΝΤ από Αμερικανους πιθανόν να εγείρει αντιδράσεις, ενώ παράλληλα αναντίστοιχη με τις επιταγές των καιρών μας ίσως θεωρηθεί η παιδεία (διδακτορικό) που έχει λάβει ο Carstens, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, που εξέθρεψε μία λεγεώνα «σκληρών μονεταριστών».

Arminio Fraga (Βραζιλία)

Ο Fraga, στα πενηντατέσσερα του χρόνια θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους που έχουν περάσει από το τιμόνι της κεντρικής Τράπεζας της Βραζιλίας, έχοντας Εργάστηκε για έξι χρόνια για τον δισεκατομμυριούχο George Soros έχοντας νωρίτερα πουλήσει το δικό του hedge fund Gavea Investmnets Ltd στην JP Morgan Chase.
Στα «γαλόνια» του, η διαχείριση της οικονομικής κρίσης της χώρας του την περίοδο 1999- 2002. Ο Fraga έβγαλε τη χώρα από τη «φουρτούνα» και εξομάλυνε τις επιπτώσεις από την υποτίμηση του νομίσματος της Βραζιλίας αυξάνοντας τα επιτόκια του 42% βάζοντας έτσι ανάχωμα στο δανεισμό των καταναλωτών και των επιχειρήσεων.

Από την άλλη, εις βάρος του πιθανόν να αξιολογηθεί το ότι δεν υποστηρίζεται από την τωρινή κυβέρνηση της Βραζιλίας, καθώς και οι διασυνδέσεις του στη βιομηχανία των hedge funds.



Tα αουτσάιντερ



Ανάμεσα στα αουτσάιντερ για τη θέση του νέου επικεφαλής του ΔΝΤ, ξεχωρίζουν τα ονόματα του Mark Carney και του Grigory Marchenko.


Ο 46χρονος Mark Carney, κεντρικός τραπεζίτης του Καναδά, εργάστηκε για 13 χρόνια στη Goldman Sachs ενώ επιτελεί πλέον χρέη διοικητή στην Bank of Canada. Οι υποστηρικτές της υποψηφιότητας του προβάλλουν ως επιχείρημα ότι ένας Καναδός θα αποτελούσε τη "σολωμόντειο λύση" για να γεφυρώσει τις αποστάσεις ανάμεσα στα συμφέροντα Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής.


Το Καζακστάν βρήκε στο πρόσωπο του 51 ετών Grigory Marchenko, διοικητή της κεντρικής τράπεζας της χώρας, τον επιτυχημένο μεταρρυθμιστή του τραπεζικού και συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας. Το Ιανουάριο του 2009 ανανεώθηκε η θητείας του ως κεντρικός τραπεζίτης, με σκοπό να εποπτεύσει την ανάκαμψη της χώρας από την παγκόσμια οικονομική κρίση που οδήγησε στην κατάρρευση τεσσάρων εγχώριων τραπεζών. Απολαμβάνει τη στήριξη της Ρωσίας και άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών.


source: reporter.gr