H Fed και το Υπουργείο Οικονομικών αλλάζουν τους κανόνες

H Fed και το Υπουργείο Οικονομικών αλλάζουν τους κανόνες


Είναι ημέρα πληρωμής στην Ουάσιγκτον: Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και το Υπουργείο Οικονομικών παρουσίασαν σαρωτικές αλλαγές στους κανόνες για τις αποδοχές, κυρίως για τα στελέχη σε τράπεζες και άλλες χρηματοοικονομικές εταιρείες.

Οι προτάσεις της Fed είναι ευρείες, αγγίζοντας κάθε τράπεζα, με ιδιαίτερη προσοχή για τις μεγαλύτερες, και ενδεχομένως να αγγίζουν κάθε πτυχή της δομής των αποδοχών. Οι κανόνες του Υπουργείου ισχύουν μόνο για τις επτά εταιρείες που έχουν πάρει έκτακτη βοήθεια με τα χρήματα φορολογουμένων -συμπεριλαμβανομένων των AIG, Bank of America, GM και Chrysler - αλλά μπορεί να επηρεάζουν ακόμα και τις μικρολεπτομέρειες των αποδοχών για μέχρι και 175 στελέχη και άομα που κερδίζουν πολλά στις εν λόγω επιχειρήσεις.

Αλλά και οι δύο προσπάθειες, αν και φιλόδοξες, δείχνουν ποια μπορεί να αποδειχθεί η πιο σημαντική παράβλεψη στις προσεγγίσεις τους: οι κατευθυντήριες γραμμές της Fed παίρνουν ως δεδομένο πως η υπηρεσία θα επιτύχει εκεί όπου απέτυχε πριν, και οι προτάσεις του Υπουργείου Οικονομικών καταφεύγουν σε κάποιες από τις παλιές απόψεις περί σχέσης αμοιβής και απόδοσης που έχουν τις ρίζες τους στις πρακτικές αποδοχών πριν από την κρίση.

Ας δούμε πρώτα τη Fed. Ουσιαστικά, οι προτάσεις της -των οποίων η επισημοποίηση θα εξεταστεί από τη Fed μετά από μια περίοδο διαβούλευσης 30 ημερών- δείχνει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ακριβώς πως η υπηρεσία σκοπεύει να αξιολογήσει τις πρακτικές αποδοχών τους. Η ιδέα είναι να διασφαλιστεί ότι τα μπόνους και τα άλλα κίνητρα δεν ενθαρρύνουν τους τραπεζίτες να ριψοκινδυνεύουν υπερβολικά, θέτοντας έτσι τις τράπεζές τους σε κίνδυνο - και ίσως, στη συνέχεια, ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ.

Οι προτεινόμενες κατευθυντήριες γραμμές δεν περιέχουν ωστόσο σκληρούς κανόνες - δεν υπάρχουν προβλέψεις για ανώτατα όρια αποδοχών ή φόρμουλες για μπόνους. Οι αξιωματούχοι της Fed πιστεύουν πως κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και οι πρακτικές περί αποδοχών θα πρέπει να το αντανακλούν αυτό. Σε τελική ανάλυση, οι κανόνες αφορούν την κρίση - την κρίση των ΔΣ τραπεζών όσον αφορά τον συνετό καθορισμό αμοιβών, και την κρίση των ρυθμιστικών αρχών που προσπαθούν να εντοπίσουν πρακτικές που άθελά τους ανταμείβουν τον ανεπιθύμητο κίνδυνο.

Αλλά, από πολλές απόψεις, αυτό είναι το σημείο όπου η Fed έκανε λάθος στο παρελθόν. Απέτυχε να παρατηρήσει τους πολλούς κινδύνους στους ισολογισμούς των τραπεζών, υποτίμησε τους κινδύνους από το δανεισμό subprime τίτλων και τα exotic housing securities-και όλο αυτό το διάστημα, δεν συνειδητοποίησε ότι οι πρακτικές αποδοχών ενθάρρυναν τους τραπεζίτες να παίρνουν ολοένα και περισσότερα ρίσκα. Πράγματι, στην ενημέρωση των δημοσιογράφων την Πέμπτη, ανώτερος αξιωματούχος της Fed σημείωσε ότι στην πραγματικότητα, ο οργανισμός ήταν πάντα υπεύθυνος για τη διασφάλιση ότι οι αποδοχές δεν απειλούν την ευρωστία μιας τράπεζας. Τώρα, φαίνεται πως το εννοούν πραγματικά.

Αυτό δεν σημαίνει πως οι κανόνες της Fed είναι άστοχοι. Μεταξύ άλλων, επισημαίνει εμφατικά ότι δεν θα εξετάσει μόνο τις αποδοχές των ανώτατων στελεχών και των εργαζομένων των οποίων οι μεμονωμένες ενέργειες θα μπορούσαν να απειλήσουν τον οργανισμό (υψηλά ιστάμενους χρηματιστές, για παράδειγμα), αλλά και “ομάδες εργαζομένων... οι οποίοι, στο σύνολό τους, μπορούν να εκθέσουν την επιχείρηση σε υψηλά επίπεδα κινδύνου. "

Με άλλα λόγια, αυτή τη φορά, η Fed θέλει να αποτρέψει το ενδεχόμενο επιτροπές να αρχίζουν να ενθαρρύνουν πολλούς νεαρούς εργαζομένους να εκδώσουν ή να αποκτήσουν επικίνδυνες υποθήκες. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν οι άνθρωποί της που ελέγχουν τις τράπεζες θα αναγνωρίσουν μια τέτοια διάχυτη απειλή την επόμενη φορά που θα τη δουν, και το αν οι ρυθμιστικές αρχές θα έχουν την πολιτική βούληση ώστε να το συγκρατήσουν πριν ξεφύγει εκτός ελέγχου.

Αντίθετα, οι νέοι κανόνες του Υπουργείου συνδέονται στενά με τα υψηλά κλιμάκια του εταιρικού οργανοδιαγράμματος. Αυτό δεν είναι σφάλμα αποκλειστικά του Kenneth Feinberg, του "ειδικού γνώστη” με το τεράστιο έργο της επιβολής του σεβασμού των κανόνων περί αποδοχών τους οποίους το Κογκρέσο ενέκρινε εν μέσω δημόσιας κατακραυγής για τις πρακτικές αποδοχών των εταιρειών που διασώθηκαν από το κράτος κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.

Η αποστολή του Feinberg στο πλαίσιο του ομοσπονδιακού νόμου και κανονισμών ήταν η αστυνόμευση των αμοιβών μόνο για τα πέντε κορυφαία στελέχη και για τους άλλους 20 υψηλότερα αμειβόμενους εργαζομένους σε καθεμία από τις επιχειρήσεις που διασώθηκαν από την κυβέρνηση. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, που απαιτεί μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της κύριας δουλειά του -η προσπάθεια να εξασφαλίσει ότι οι αποδοχές δεν θέτουν σε κίνδυνο το ενδεχόμενο οι φορολογούμενοι να ανακτήσουν τα χρήματά τους- με παράγοντες όπως η διατήρηση βασικών στελεχών στη θέση τους και η αποφυγή υπερβολικών κινδύνων.

Αλλά ο κύριος στόχος του φαίνεται να είναι η αντικατάσταση μεγάλου τμήματος των αποδοχών με μετοχές και η αντικατάσταση των ετήσιων μπόνους με δεσμευμένες μετοχές. Σίγουρα είναι μια αρχή – η οποία απέχει πολύ από τα εγγυημένα μπόνους (τα κατήργησε συνολικά) και τα δικαιώματα προαίρεσης που δίνουν στα στελέχη ένα τεράστιο πλεονέκτημα χωρίς ουσιαστικές εγγυήσεις (βάσει ομοσπονδιακού νόμου αυτό έχει απαγορευτεί για τις εταιρείες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα TARP της κυβέρνησης). Αλλά είναι ακόμη το είδος της αμοιβής που μπορεί να ενθαρρύνει τα κορυφαία στελέχη να παίρνουν υπερβολικά ρίσκα και αφήνει τους μικρότερους manager στο έλεος μιας αγοράς που δεν ελέγχουν.

“Είναι λύση που ταιριάζει σε όλους, με την κατοχή μετοχών να είναι τελικά η λύση,” λέει η Pearl Meyer, μια έμπειρη σύμβουλος και συν-ιδρύτρια της Steven Hall & Partners. Κατά τη γνώμη της, ο Feinberg αγγίζει το πρόβλημα, αλλά όχι τη λύση. Όπως και άλλοι, επισημαίνει ότι στελέχη της Bear Stearns και της Lehman Brothers είχαν πάρει πάρα πολλές μετοχές από τις επιχειρήσεις αυτές πριν καταρρεύσουν. "Το να έχει κάποιος τον πλούτο του σε μετοχές δεν αλλάζει κατ ΄ανάγκη και την άποψή του,” λέει. "Αυτοί οι άνθρωποι έχασαν τα περισσότερα λεφτά τους." (Αλλά δεν πήγαν πολλοί από αυτούς στο πτωχοκομείο).

Το σύστημα του Feinberg έχει κάποιες ανατροπές που λείπουν από τα παλιά προγράμματα αποδοχών με μετοχές. Μετοχές αντί του μισθού -μετοχές "μισθού", όπως τις αποκαλεί ο Feinberg- ανήκουν στα στελέχη από την πρώτη στιγμή, αλλά μπορούν να τις ρευστοποιήσουν μόνο στη διάρκεια τριών ετών. Για να διατηρήσουν τις μετοχές που καταβάλονται ως μπόνους, τα στελέχη πρέπει να μείνουν για τρία χρόνια, και μπορούν να τις εξαργυρώσουν μόνο όταν επιστραφούν τα λεφτά στο κράτος. Αυτό λογικά θα βοηθήσει στο να έχουν τα στελέχη μια μεσοπρόθεσμη λογική, αντί να παίρνουν γρήγορες αποφάσεις βασιζόμενοι στα μπόνους που μπορεί να συνδέονται με αυτές.

Ακόμα, μια καλύτερη προσέγγιση θα ήταν να προσαρμόσουν τα πακέτα αποδοχών κάθε στελέχους ανάλογα με τα καθήκοντά του - ιδιαίτερα για τους υπεύθυνους για συγκεκριμένες δραστηριότητες και όχι για την επιχείρηση συνολικά - και η θέσπιση ειδικών επιχειρησιακών στόχων για τη λήψη ή τη διατήρηση των αποδοχών . "Πρέπει να κάνετε τους ανθρώπους να επικεντρωθούν σε αυτό για το οποίο είναι υπεύθυνοι - δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη δύναμη της ατομικής ευθύνης και της λογοδοσίας," λέει η Meyer.

Τώρα, αυτό θα απαιτούσε πολλή δουλειά.

capital.gr