Επτά κινήσεις προς αποφυγήν νέας κρίσης

Επτά κινήσεις προς αποφυγήν νέας κρίσης



Πόσο σύντομα το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα επιστρέψει στην ομαλότητα; Πόσο σύντομα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μία -πιθανώς χειρότερη από την τρέχουσα- νέα κρίση που θα αιφνιδιάσει τη βιομηχανία, τις εποπτικές αρχές και όλη την υφήλιο;

Απάντηση και στις δύο παραπάνω ερωτήσεις πιθανώς να υπάρξει εξαιρετικά σύντομα.

Η περίοδος που ακολουθεί μία κρίση και κατά την οποία οι εποπτικές αρχές εφαρμόζουν ξεκάθαρη πολιτική είναι συνήθως σύντομη. Ακόμη και σε μία κρίση όπως η τρέχουσα η κούραση μπορεί να επέλθει σύντομα: οι πολίτες αρχίζουν να βαριούνται (να ακούν τα ίδια και τα ίδια), οι λομπίστες, οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια σε νέους πιο σκληρούς όρους εποπτείας, κυνηγούν ακούραστα τον στόχο τους, κάποια στιγμή τόσο οι εποπτικές αρχές όσο και οι νομοθέτες τα παρατούν.

Το πρώτο που πρέπει να πράξουμε είναι να αναγνωρίσουμε τέσσερις βασικές αλήθειες: α. η υφήλιος δεν μπορεί να αντέξει μία νέα ανάλογης έντασης κρίση (ή τουλάχιστον αυτό θα "πρέπει" να συμβεί αφού περάσουν αρκετές γενιές), β. εάν δεν υπάρξουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις η επανάληψη της κρίσης είναι σχεδόν αναπόφευκτη, γ. η επανάληψη της κρίσης είναι περισσότερο εμφανής στις περιπτώσεις των επονομαζόμενων "πολύ μεγάλων για να καταρρεύσουν" χρηματοοικονομικών ομίλων και δ. η εφαρμογή περισσότερο σκληρών κανόνων επόπτευσης θα πρέπει να είναι τέτοιας έντασης ώστε να "ισοφαρίσει" τα πλουσιοπάροχα πακέτα στήριξης που έχουν παράσχει οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις.


Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω

--------------------------------------------------------------------------------



--------------------------------------------------------------------------------


Ποια είναι τα ελάχιστα μέτρα που θα πρέπει να περιμένουμε; Υπάρχουν επτά βασικοί κανόνες οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμοστούν:

Πρώτον, θα πρέπει να υπάρξουν συγχωνεύσεις εποπτικών αρχών τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε τοπικό επίπεδο, προκειμένου η εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε όλο τον κόσμο να καταστεί περισσότερο ορθή. Χρειάζεται να σφαλίσουμε όλες τις μαύρες τρύπες του συστήματος επόπτευσης.

Δεύτερον, η απόλυτη διαφάνεια είναι απαραίτητη. Κάθε μορφή trading θα πρέπει να γίνεται στα χρηματιστήρια. Συναλλαγές ή αγορές Over-The-Counter χρειάζεται να καταστούν μη αποδεκτές. Όσο για κάποιους επιχειρηματικούς ομίλους, εάν είναι πολύ πολύπλοκοι για να ελεγχθούν από τις αρχές, τότε είναι και πολύ πολύπλοκοι ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Τρίτον, θα πρέπει να υπάρξει πλήρης εκκαθάριση των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων. Καμία επιχείρηση δεν είναι άνοση στη χρεοκοπία και δεν θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουν με την εντύπωση ότι είναι άτρωτες.

Τέταρτον, όταν κάποια εταιρία χαρακτηρίζεται "πολύ σημαντική για να αφεθεί να καταρρεύσει", τότε (προκειμένου να υπάρξει και προστασία των φορολογουμένων) γι' αυτήν θα πρέπει να ισχύουν ειδικοί κανόνες κεφαλαιουχικής επάρκειας.

Πέμπτον, αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να ανανεώνονται, να αφορούν αποκλειστικά σε κάθε εταιρία ξεχωριστά και να επιβάλλονται με πυγμή.

Έκτον, οι αρχές ελέγχου χρειάζεται να διασφαλίσουν ότι τα συστήματα αποζημιώσεων και αποδοχών που έχουν οι επιχειρήσεις λειτουργούν και προς όφελος του κοινού δημόσιου συμφέροντος.

Έβδομον, οι αρχές ελέγχου θα πρέπει να προσδιορίσουν εκ νέου τόσο τα προνόμια όσο και τον τρόπο λειτουργίας και χρηματοδότησης των οίκων αξιολόγησης.

Το να εφαρμοστούν οι παραπάνω μεταρρυθμίσεις σαφώς θα είναι ένα δύσκολο έργο. Όμως μας έχει ήδη σταλεί ένα σαφές προειδοποιητικό μήνυμα: το να μη μάθουμε το μάθημά μας θα ήταν ολέθριο λάθος.

EURO2DAY.GR